Sermón de entroido 2018

Boas tardes veciños
xa é hora de falar
o 2017 deixounos cousas
que non podemos calar:

Empezo polos políticos
que non saen da televisión,
cada vez máis enzoufados
en casos de corrupción.

Téñenvos moita cara,
para rapiñar son os primeiros
e para facer do torto dereito
teñen periodistas ben arteiros

Isto, meus amigos,
non vos é cousa menor:
quen domina os medios
xoga a cabalo gañador.

Haivos cadeas e xornais
que tras unha boa inxección
por ter fondos e perdurar
todo se volve sumisión.

Foivos o 2017
ano moi problemático
sufrimos unha gran seca
polo cambio climático.

E aínda hai quen o nega
porque teñen moitos fumes
pero Galicia sufríu
unha gran vaga de lumes.

Fan moitas leis,
dictan moitos edictos
pero non fan nada
para erradicar os eucaliptos.

E digo eu,
ante tanta tramalla,
non sería mellor
dar monte a quen o traballa?

Tamén teño que falar
de certa asociación
que loita por acabar
coa diversidade de condición.

Non hai democracia
sen respetar o dereito a ser,
dentro de pouco dirannos
con quen temos que foder.

Moita liberdade
para o que a eles lles convén
e cos grilos da relixión
collen ao pobo de refén.

Se queremos democracia
é pra todos ou pra ninguén,
algún a conta de negar dereitos
moi ben se mantén.

Eu quero que me escoiten
oir, oe calquera.
Eu quero que me escoiten
cambiar o mundo quixera.

Toca cambiar de tema,
aínda que sigo coa liberdade,
o pobo galego en pé
ten dereito á dignidade.

Dende internet, por moitos cobardes,
a diario somos insultados.
Parecen xente moi culta
e non pasan de desgraciados.

Ás veces pensa un,
pensando por un mismo,
se isto dos insultos
non será cuestión de racismo.

Quéixanse polo galego
como me contaron a min,
non fai falta moito oído
tamén deriva do latín.

Logo veñen de fora
línguas doutras condicións,
entenden todo de marabilla
non lles fan falla traducións.

E remato este ano
co recordo a un amigo
que se foi demasiado cedo,
xa non está comigo.

O seu nome soa duro,
un nome de moito traballo,
que di todo o que fixo na vida:
Xosé Manuel Carballo.

Seu segundo apelido
alto, claro e verdadeiro
fai muxicas de revolución
é o señor Ferreiro.

Foi tantas cousas,
é tanto o seu legado,
que sentímolo con nós
camiñando ao noso lado.

Vou rematando,
é hora da repartición,
erguédevos todos,
aí vos vai a bendición.

Se queredes vivir mellor
(que se vos meta ben na testa)
berrade forte a verdade
que só gaña quen protesta !!!