Portugalizarse

Parece que Portugal está de noraboa en moitos ámbitos que quizais desembocaron na ledicia colectiva pola vitoria en Eurovisión de Salvador Sobral coa canción “Amar pelos dois”. Trunfou a sinxeleza fronte a exuberancias absurdas, a humildade fronte a soberbia e sobre todo a orixinalidade tecida no propio idioma fronte aos coqueteos absurdos co inglés.

Portugal gañou sinxelamente e sen ruído. Salvador Sobral chegou cun ar poético, exhalando fado e saudades que conquistaron o corazón europeo co sabido resultado.

Este non é o único trunfo polo que hai que felicitar aos irmáns portugueses: tamén están a ver como o seu pobo se recupera social e economicamente poñéndolle freo á austeridade. Esta recuperación tradúcese en leis inclusivas como a aprobación de unión de parellas do mesmo sexo, a redución da xornada laboral do funcionariado, a supresión do ensino concertado, o freo de desafiuzamentos ou a creación dun imposto para as vivendas de luxo.

A querenza por un país que amo non me impide ver erros ou incertidumes alimentados en boa parte pola desconfianza exterior. A pesares disto, teño envexa dun executivo de consenso en sintonía cun pobo ao que pertence, serve e respecta. Un pobo que o elixiu para curarlle unhas feridas que van camiño de cicatrizar.

Cando isto é recoñecido por medios de distintas tendencias (incluíndo as contrarias...) algo de verdade haberá...

Como dixo Siniestro Total: menos mal que nos queda Portugal!