Disfrutando o mellor regalo

¿A quen non lle gustan os regalos?
Moito me parece que a todos nos gustan.
Un pequeno detalle nun día determinado ou nun día calquera, senta moi ben a todos.

Noutras cousas podemos ter pareceres moi diferentes, pero neste aspecto, paréceme que coincidimos maioritariamente.

¡Ogallá coincidiramos así noutras cousas de suma importancia para a vida!

Ben, pois: a min paréceme que o mellor regalo do que podemos disfrutar é a propia vida.

Ós que tivemos a sorte de vir a este mundo, viñemos para disfrutar da vida.
Aínda que teña momentos de extrema dificultade; merece a pena vivila e disfrutala.
Disfrutala a tope porque pasa nun abrir e pechar de ollos.

De feito sabemos o importante que é cando nos vemos en perigo de perdela.
Por exemplo: cando alguén ten un accidente perigoso e sae ileso; dicimos que volveu a nacer.

E non digamos nada cando vencemos uha enfermidade grave.
¿E vostede unha desa persoas que volveu a nacer?
Eu si.
E volvín a nacer máis dunha vez.
Pero aínda estou aquí e pódolle asegurar que fago todo canto está ó meu alcance, para disfrutar a tope deste regalo único e irrepetible.

Se obervamos as diferentes etapas da vida, decatámonos de que a nosa natureza é así:

-Un bebé ten por oficio medrar disfrutando dos coidados que se lle proporcionan e goza cando se sente querido e ben atendido. Disfruta da vida.

Disfruta dos praceres que lle proporcinamos: o alimenmto, a hixiene, o cariño, a compañía, a familia…

Conforme vai medrando, xa comparte de xeito máis activo as súas experiencias coas persoas máis próximas.

-En idade escolar disfruta cos amigos ó mesmo tempo que se vai formando: disfruta da amistade, disfruta do xogo, disfruta do compañeirismo, disfruta aprendendo...
Disfruta…

-Chegada a xuventude, a enerxía desborda por todas partes: a pandilla, o noivazgo, a vida en parella, a diversión, a vida en sociedade…

-Na vida adulta disfrútase vendo os fillos medrados, colocados nun oficio ou profesión, o nacemento dunha nova familia, os netos, a vida laboral, a vida social, o ocio, a diversión…
Disfrútase vencendo infinidade de obstáculos que vai presentando a vida.
Disfrútase, superándose na vida do día a día.

-Na senectude vense cumpridos moitos logros polos que se loitou ó longo de toda a vida.

E ata aquí chegamos.

Facendo unha análise, constátase que unhas veces acertouse máis, outras menos…

Hai quen di: “Sabido o sabido, tería feito doutra maneira…”
Pero en calquera dos casos, fíxose o mellor que se considerou naquel momento, según as circunstancias persoais, sociais, políticas, cuturais, etc.
Xa se sabe: non somos perfectos.

Imos evolucionando máis ou menos, mellor ou peor ó longo de toda a vida e aínda “está a vella morrendo e está aprendendo.”

Co paso dos anos imos vivindo momentos de luz, momentos de sombra, momentos máis luminoso e outros menos; pero sempre e cando operemos con pureza de corazón, as cousas van saíndo ben e gozamos cos logros conseguidos.

A maneira de gozar da vida é diferente para cada persoa:

-Hai quen pon o seu corazón e as súas forzas na consecución de cantos máis bens materiais, mellor.
Ese tipo de persoas adoitan ser moi traballadoras.Viven para traballar.
Para elas a mellor maneira de disfrutar da vida é acaparar.
Non hai nada malo neso sempre que sexan honradas: os bens que acumulen; máis tarde ou máis cedo virá quen os disfrute.
Se elas son felices así:
¡Adiante!
¡Por moito ter, nunca é mal ano!

-Tamén existen persoas que son todo o contrario das anteriores: o traballo para elas é ”sagrado”, nin tocalo.
Pero o importante é que levan ese ritmo de vida porque é o que mellor se acomoda á súa maneira de ser…Elas disfrutan desa maneira.
Outra cousa ben diferente é que todos foramos así.
Daquela: non me quero imaxinar como iría o mundo.

-Outro tipo de persoas –a maioría afortunadamene, según o meu humilde parecer- son as que traballan para vivir e para construír un mundo mellor para todos.

Traballan para vivir e para construír un mundo mellor e traballan duro coa finalidade de levar unha vida digna e compartir cos outros non só bens materiais, senón tamén cariño, compañía, soldariedade, diversión, cultura, tempo…

Nunha palabra: “VALORES”

Este xeito de vivir é o que levamos a maioría dos humanos; pero onde hai humanos tamén hai celos e envexas que moitas veces enxendran odios entre veciños, entre amigos ou entre os mesmos membros da familla biolóxica.
¡Que lástima me dan!
Nin son felices elas, nin producen felicidade ó seu carón.
Pasan os días, pasan os anos, pasan a vida… e non aprenden.
Encérranse no seu mundo e rematan vivindo ailladas, tristes e soas.
¿Para eso viñeron á vida?

A min paréceme que viñemos a esta vida para ser felices. Eso sí, non se pode ser feliz en solitario porque tamén somos sociables por natureza.
A felicidade hai que compartila.
As persoas que son felices, non se esconden: comparten.
A riqueza está en compartir. Todos temos algo para compartir.
Compartindo, enriquecémonos.

“COMPARTINDO ENRIQUECÉMONOS”
Este será o título do seguinte artigo.

Moitas grazas por ser vostede como é, porque disfruta da vida compartindo un bocadiño das súas vivencias con cantas persoas atopa polo camiño da vida,
Graciñas.