Aprender para traballar

Durante séculos, o xeito de aprender un oficio baseábase na convivencia entre profesor e alumno. Os rapaces trasladábanse moi novos á casa dos respectivos mestres para coa convivencia e o traballo ir formándose no cometido que ía inspirar toda a súa existencia.

Os aprendizaxes evoluíron cos tempos e a ensinanza a tempo completo foi desaparecendo, limitando o periodo de formación ás oito horas legais de traballo establecido.

Ata que chegou a Formación Profesional. Con ela entendimos que a vella aprendizaxe quedaba obsoleta e quedaba, como máximo, nun complemento, prácticas ou especialización.

Xa nos ocupamos hai pouco do resultado da F.P., cun escaso 2% de titulados que son capaces de traballar de xeito autónomo. Eran resultados da Consellería de Educación.

Agora resulta (datos da Consellería de Traballo) que o 60% dos traballadores galegos non teñen ningún tipo de cualificación profesional derivado de formación educativa. Logo, téñense formado a través da experiencia e do contacto con profesionais.

Ou estamos menos modernizados do que pensamos, ou o anterior sistema funciona mellor do que supoñiamos. O certo é que este País non está tan regulamentado como coidabamos, e seguimos a funcionar como a tradición nos marca, conforme as posibilidade de cada quen, e con arreglo a un lema que se parece bastante ó “Sálvese quen poida”.

Aprender para traballar de xeito regulado non parece valer para moito. Aprender de xeito tradicional ten condicionamentos desde o comezo, pero parece ser o método elixido pola maioría dos futuros traballadores.

Algo debe ir cambiando na educación para que os estudiantes de F.P. sallan mellor preparados, fomentando a formación nos sectores emerxentes, facendo prácticas axeitadas ás facultades dos rapaces, e fomentando o autoemprego, o cooperativismo e a creación de pemes.

Moito ten que cambiar neste País para que notemos que por fin se move.