O vinte é un día abxecto

Hai que ter unha moral ou visión moi abxecta para poñer as eleccións un vinte de decembro.

Que pensamento o do partido imperante da corrupción o de poñer e impoñer esta data.

Campeóns da transparencia, esperando a chegada do neno Xesús, rei da luz, para que os volva iluminar noutra lexislatura, que será a chegada dos “illuminati” marcando a aparición do vacío dentro dun cadaleito mouro onde o partido do poder morrerá na seguinte lexislatura “ de morte morrida” porque canto máis lenta é a morte, máis segura é, e máis difícil resulta o seu renacemento.

Mais, volvamos á data escollida polos nigromantes da corrupción, onde a conversión da auga en ouro ou en viño será unha das metas da imposibilidade por moita alquimia que se lle bote e sendo o ouro a procura certa destes alquimistas da política; non de todos, evidentemente.

Hai que ser diferente, pillabán, estraño, egoísta . . . para inventar esta data; data que ten uns condicioantes que benefician ao Partido imperativo do Poder que non diferencia a festa da política, por iso, a intimidade familiar fará que as eleccións estén mediatizadas polos turróns, o cava catalán, a lotería, a casa, os fillos, os familiares e ata os cans e o calorciño da lareira que hoxe se chama lar. A mediatización da paga extra, os agasallos, os corpos quentes das enchedelas, as vacacións e un longo etcétera farán que vexamos luces nas sombras, champán na auga, regalos sen soldos, calor na pobreza enerxética, enchedelas na fame, vacacións no traballo, e o noso papeliño irá polo furado do escuro pensando ao revés da realidade perdida entre os desexos que nos embargan.

Benqueridos nigromantes da data, todos non pensamos igual.