Camiñantes por ti

Déixome levar por este son
que me abraia na Irmandade
para beber saiba de pobo
en cada verso teu
que me lanza ás apertas
deste setembro.

Non é un setembro calquera
é o preludio do teu ano,
do recoñecemento dunha vida
dada enteira ao pobo.
Por fin é tempo de que os teus versos
camiñen por Galicia adiante,
deixando de ser papel
para ser o que sempre foron:

Terra, herba, muíño, monte,
historia, pedagoxía
e un infindo que se chama
Galicia.

Galicia, andando en ti,
ti, andando con nós
e os teus versos
nomeando o que somos
como unha emoción
que percorre palmo a palmo
a nosa identidade.

(Leído polo autor no cemiterio de Outeiro de Rei o 8-8-15, na homenaxe a Manuel María, no seu cabodano).