¡Ave, Cristina Narbona!

Hai tempo, entre os informadores locais circulaba unha historia sobre visitas ministeriais que quizáis non foi verdade nunca, pero como lenda urbana é plenamente aceptable.

Viña de visita un Ministro de Obras Públicas, e daquela – aínda agora – a visita dun ministro era un acontecemento importante.

Era recibido por unha banda de música que na recepción oficial atacou con fruición unha marcha, con máis ímpetu que rigor musical. E un espectador comentou algo sobre o mal que tocaba a banda, ó que alguén da organización respostou: “É igual... Para as estradas que fai, ben lle vale a música que tocan”.

Á Ministra de Fomento, de nome Magdalena Álvarez, en Galicia, polas obras que fai e polas que non fai, polo que di e polo que se lle nota, valeríalle ser recibida cunha fanfarria festeira, desaparecidas as cencerradas de antano.

E haberia que recibir con banda ben afinada á Ministra de Medio Ambiente, Cristina Narbona, que ven de darnos a boa nova de que van adiante determinados temas primordiais para as infraestructuras do noso país.

Dona Cristina anuncia que o tema do impacto ambiental do Ave entre Lubián e Ourense, vaise publicar e polo tanto desbloquear, o mesmo que o da autovía Ourense-Lugo. Sóa a música celestial nunha terra que sabe agardar, e teno demostrado, e leva agardado moito por estas obras que son imprescindibles para o noso desenvolvemento.

A primeira estrada que viña de Madrid, no tempo do rei Don Carlos III, tardou quince anos en facerse; o Plan Redia, máis ou menos outro tanto. Agora os procedementos seguro que teñen mellorado e avanzado, pero tamén as obras son moito máis complexas. E as obras do Ave van durar ata o 2010 como supón Touriño ou ata 2020 como estima o PP, pero o caso é que veñan.

De cando en vez, ven moi ben una boa noticia. Polo tanto, ¡Ave, Cristina Narbona!.