Pola beirarrúa da memoria

Catro nenos corren pola beirarrúa da memoria. O balón chouta dunha parede a un poste da luz e deste á leira do veciño. Agora, cal é o chulo que vai por el. Ricardo Penedo Suárez non é un veciño calquera. Ten fama de ameazar aos nenos con sacarlle o unto a aquel que ouse poñer un pé na súa leira. Fálase de que, hai anos, o fillo da Toupeira, alcume de Lucía Saborido Saborido, desapareceu cando estaba a xogar preto doutra leira de Ricardo, o Escornabois. E as lerias debuxábanse no espello dun unto colgado da ventá da casa do Escornabois. Os catro nenos sentan nas banquetas da conciencia. Ninguén se atreve a ir polo balón. Este, de súpeto, asoma rodando pola beirarrúa. Os nenos corren, entón, polo sorriso da infancia.