A Chaira é unha patria

Houbo un tempo, a finais do século XX, no que se pensou que iamos conseguir os Estados Unidos de Europa, que a tendencia natural era aglutinar para ser máis fortes, e así Europa podería competir cos Estados Unidos de América.

Pero o cemento que unía nacións como Iugoslavia evidenciouse demasiado floxo, e con sangue, suor e bágoas, daquela unión forzada naceron varias repúblicas que foron atopando o seu lugar no mundo occidental.

Pois na Europa comunitaria lateron e seguen latendo particularidades que anceian a independencia, sexan Escocia, Córcega, Cerdeña ou Cataluña, aínda que estas cuestións non estean moi ben vistas pola Europa que dos vintetantos podería pasar aos cincuenta.

Os cataláns levan a dianteira coas súas reivindicacións, mentras que os vascos e os nacionalistas galegos agardan o seu momento, que bastantes problemas hai para sumarlle agora mesmo un de identidade. Pero en Cataluña a cousa vai tan en serio que, a pesar da prohibición e dictamen xudicial levaron adiante o seu simulacro de referendum, quedando contentos os dous millóns e medio -que se supón- de independentistas que, aínda que non sexan maioría, é unha cifra moi importante.

Non parece que o tema se solucione a menos que (os cartos, o primeiro) o Goberno nacional beneficie económicamente de xeito especial a Cataluña, feito que tampouco sería comprendido no resto das comunidades autónomas.

Estúdiese ou non unha nova constitución, onde se dea aínda maior capacidade de maniobra a unhas comunidades con amplos poderes autonomistas, a situación é especialmente delicada se á cuestión política se unen todos os problemas vitais que nos aqueixan e que inciden na crise total que vivimos.

Eu non digo que Cataluña non poida aspirar á independencia. Pero se eles a conseguen, a ver quen se queda atrás. E tendo en conta que en tempos que xa son historia, Cartagena declarouse independente con estatus de nación, aínda habería que especular se nunha hipotética desfeita, non deberíamos soñar cunha Terra Chá independente, naturalmente con capital na nosa vila cde Vilalba. A saber.