As enchentas

Nestas semanas sentinme abraiado contemplando a Terra Chá asolagada de auga, transmitía unha sensación doente. Os nosos ríos tan doces, semellaban alporizados, vertían o seu caudal e anegaban a súa contorna… E porque conviven con nós dun xeito tranquilo, e non son estrepitosos coma os da Ribeira Sacra ou a Costa da Morte, producen nas e nos chairegos este desacougo.

Son un sinal de que os elementos naturais forman parte de nós, pero non somos conscientes acotío desta simbiose. Cómpre reforzala co noso aprezo e agradecemento, son as nosas raíces: a paisaxe, a lingua, un xeito de organizar o territorio que marca as nosas relacións cos demáis… Axudannos a facer pé cando navegamos neste mundo global que nos toca vivir, para non desorientarnos na voráxine do mercantilismo e do pensamento único co que nos queren manipular e engulir sen diferenciarnos, porque para o capital tod@s somos números e simples consumidores do que a eles lles peta.

A fidelidade ó eido de cadaquén axúdanos a valorar a saúde que nos transmiten os nosos devanceiros cunha gastronomía sá, como a cociña da avoa, esa convivencia coas fragas e soutos que afastaban o lume, a interacción cos ríos – tod@s temos un río na nosa infancia-, esa arquitectura popular construindo as vivendas segundo as alumee o sol, aforrando enerxía e contaminación…

Pero vítimas de modas foráneas non sabemos que comemos, importamos construcións que firen a paisaxe e os nosos petos, maquillamos as ribeiras dos ríos coma xardíns destruíndo os acobillos de moitas especies e mesmo facilitando estas enchentas, ó desaparecer os boscos fluviais das súas beiras.

O noso mundo endexamais se sentiu tan acosado polas desfeitas da cobiza, cómpre apostar polos valores que sostiveron un mundo ateigado de saúde tantos séculos. A mocidade e as nosas crianzas merecen este galano, que os adultos aínda estamos a tempo de descubrirlle. A tradición e a modernidade son boas colegas e axudan a facer camiño cada día, ata se enriquecen mutuamente, porque non son tempos estancos, senón dúas dinámicas que se complementan no proceso de crear ben, harmonía, sentido de facer pobo.